فن بازار ملی ایران

فن‌بازار به‌معنای بازار فناوری، یعنی محلی برای مبادلات فناوری است. همانطور که بازار مسکن محل مبادله مسکن است و بنگاه‌های معاملات مسکن واسطه‌های اطلاعاتی و حقوقی معامله مسکن هستند، در بازار فناوری نیز فن‌بازارها نقش واسطه‌ای برای رساندن اطلاعات فناوری به «عرضه‌کنندگان»، «متقاضیان»، «کارآفرینان» و «سرمایه‌گذاران» را دارند. درضمن به ارائه‌ مشاوره در خصوص مراحل انتقال فناوری می‌پردازند. تولد فن‌بازارها به بیش از دو دهه قبل (اواخر دهه 70 میلادی) و کشورهای شرق آسیا بر می‌گردد. کشورهایی چون «ژاپن»، «چین» و «هنگ‌کنگ» که خود تولیدکننده فناوری نبودند و بیشتر از استراتژی انتقال فناوری استفاده می‌کردند، برای سامان‌دهی جریان انتقال فناوری در کشورشان، اقدام به ایجاد ساختارهایی کردند که بعدها به‌نام Technomarket یاTechnomart معروف شدند. ظرایف موجود در انتقال فناوری، لزوم ایجاد مکانیسم اطلاع‌رسانی صحیح، همچنین مشاوره ساختارمند و ایجاد بستری برای استانداردسازی مبادلات را بوجود آورد که این نقش توسط فن‌بازارها ایفا می‌شود. در اصل فن‌بازار در نقش یک واسطه‌ی حرفه‌ای در سطوح مختلف در کنار عرضه‌کنندگان (دانشگاه‌ها، پژوهش‌گاه‌ها و واحدهای تحقیق و توسعه‌ی صنایع) و متقاضیان فناوری (صنایع بزرگ، بنگاه‌های اقتصادی کوچک و متوسط، سرمایه‌گذاران و حتی دانشگاه‌ها) خواهد بود. با این تعریف می‌توان گفت فن‌بازار در اصل یک بنگاه تخصصی معاملات فناوری است. در این بازار، فروشندگان فناوری فرصت می‌یابند تا ایده‌ها و فناوری‌های خود را به معرض نمایش گذاشته و برای آن‌ها اقدام به بازاریابی نمایند. از طرفی این امکان نیز وجود دارد که متقاضیان فناوری نیز تقاضاهای خود را مطرح نموده و به این صورت قدرت انتخاب بالاتری در بین گزینه‌ها داشته باشد.